کد مطلب:141785 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
پی کردن اسبان
نماز ظهر امام رو به پایان بود كه ابن سعد به فرمانده تیراندازان خود «عمرو بن سعید» اشاره كرد تا اصحاب امام را تیرباران كنند و همه اسب های آنها را پی كنند. [1] در این درگیری، سواری جز «ضحاك ابن عبدالله مشرقی» در یاران امام باقی نمانده بود. او می گوید: «چون دیدم همه یاران حسین مركب های خود را از دست داده اند. اسب خود را داخل خیمه اصحاب نهادم و جنگ سختی كردم» [2] در این هنگام، هر یك از اصحاب كه برای نبرد خارج می شد با امام این گونه وداع می كرد: «السلام علیك یابن رسول الله» و آن حضرت چنین پاسخ می فرمود: «و علیك السلام و نحن خلفك (فهم من قضی نحبه و منهم من یتنظر و ما بدلوا تبدیلا)؛ [3] سلام بر تو، ما هم به شما ملحق خواهیم شد، برخی از آنها از دنیا رفتند و برخی هم در انتظارند و هیچ تغییری در قضای الهی نخواهد بود»
[1] مثير الاحزان، ص 66؛ الكامل في التاريخ، ج 2، ص 556 و 569.
[2] تاريخ الامم و الملوك، ج 5، ص 455؛ ابصار العين، ص 66. گفتني است وي بنابر گزارش طبري با امام عليه السلام شرط نمودند در صورتي كه امام ياران خود را از دست دادند، بتوانند از امام كناره گيري كنند و امام به ايشان اجازه دادند، با توجه به اين كه ضحاك در اواخر درگيري و شهادت اصحاب امام عليه السلام اعلام آمادگي نمود، و از طرفي شرط كردند در صورت شهادت اصحاب جدا شوند؛ اين گزارش مورد قبول نيست، چون در اين زمان امام ياري نداشتند كه با امام عليه السلام اين شرط را بگذراند.
[3] مقتل العوالم، ص 85؛ اقبال مناقب مقتل الحسين خوارزمي، ج 2، ص 25.